Книга Ёв Cтих 10 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Ёв Стары Запавет

Стары Запавет

Быцьцё

Выхад

Лявіт

Лікі

Другі закон

Ісус Нав

Кніга Судзьдзяў

Рут

Першая Царстваў

Другая Царстваў

Трэйцяя Царстваў

Чацьвёртая Царстваў

Першая Летапісаў

Другая Летапісаў

Эздра

Нээмія

Эстэр

Ёв

Псалтыр

Выслоўі

Эклезіяст

Песьня

Ісая

Ерамія

Плач

Езэкііль

Данііл

Асія

Ёіль

Амос

Аўдзей

Ёна

Міхей

Навум

Абакум

Сафон

Агей

Захарыя

Малахія

Новы Запавет

Паводле Мацьвея

Паводле Марка

Паводле Лукаша

Паводле Яна

Дзеі

Якава

Першае Пятра

Другое Пятра

Першае Яна

Другое Яна

Трэйцяе Яна

Юда

Да Рымлянаў

Першае да Карынфянаў

Другое да Карынфянаў

Да Галятаў

Да Эфэсянаў

Да Піліпянаў

Да Каласянаў

Першае да Фесаланікійцаў

Другое да Фесаланікійцаў

Першае да Цімафея

Другое да Цімафея

Да Ціта

Да Філімона

Да Габрэяў

Адкрыцьцё

← Предыдущая

Ёв

Следующая →

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

І адказваў Эліфаз Фэманіцянін і сказаў:

калі паспрабуем мы сказаць табе слова, — ці ня цяжка будзе табе? Урэшце, хто можа забараніць слова!

Вось, ты настаўляў многіх і кволыя рукі падтрымліваў,

таго, хто падаў, падымалі словы твае, і аслаблыя калені ты мацаваў.

А цяпер дайшло да цябе, і зьнямогся ты; дайшло да цябе, і ты падупаў духам.

Богабаязнасьць твая ці ж не павінна быць тваёю надзеяй, і беспахібнасьць шляхоў тваіх — спадзяваньнем тваім?

Згадай жа, ці гінуў хто невінаваты, і дзе праведных выкарчоўвалі б?

Як я бачыў, дык тыя, што аралі бязбожнае і сеялі ліхое, жнуць яго;

ад павеву Божага гінуць і ад духу гневу Ягонага чэзнуць.

Рык ільва і голас таго, хто рыкае, моўкне, і зубы львянят крышацца;

Параллельные места

Псалтыр 57:7

Навум 2:12

На ногі мае ўгатавалі сетку: душа мая панікла; выкапалі перада мною яму, і самі ўпалі ў яе. леў, які хапае для насычэньня шчанюкоў сваіх і душыць для ільвіц сваіх, і напаўняе здабычаю пячоры свае і логвішчы свае — схопленым?

магутны леў гіне без здабычы, і дзеці ільвіцы расьсейваюцца.

І вось да мяне таемна данеслася слова, і вуха маё прыняло нешта ад яго.

Сярод разважаньняў пра начныя відзежы, калі сон ахінае людзей,

агарнуў мяне жах і дрыгат і скалануў усе косьці мае.

І дух прайшоў над мною; дыбарам сталі валасы на мне.

Ён стаў, — але я не пазнаў твару ягонага, — толькі аблічча было перад вачыма маімі; ціхі павеў, — і я чую голас:

ці ж чалавек справядлівейшы за Бога? і мужчына ці ж чысьцейшы за Творцу свайго?

Вось, Ён і слугам Сваім не давярае і ў анёлах Сваіх бачыць заганы:

тым болей — у тых, што жывуць у харомінах з гліны, аснова якіх пыл, якія нішчацца хутчэй за моль.

З раніцы да вечара яны распадаюцца; ня згледзіш, як яны зьнікнуць зусім.

Ці ня гінуць разам зь імі і вартасьці іхнія? Яны паміраюць, не дасягнуўшы мудрасьці.

← Предыдущая

Ёв

Следующая →

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Выбор основного перевода