Книга Ёв Cтих 4 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Ёв Стары Запавет

Стары Запавет

Быцьцё

Выхад

Лявіт

Лікі

Другі закон

Ісус Нав

Кніга Судзьдзяў

Рут

Першая Царстваў

Другая Царстваў

Трэйцяя Царстваў

Чацьвёртая Царстваў

Першая Летапісаў

Другая Летапісаў

Эздра

Нээмія

Эстэр

Ёв

Псалтыр

Выслоўі

Эклезіяст

Песьня

Ісая

Ерамія

Плач

Езэкііль

Данііл

Асія

Ёіль

Амос

Аўдзей

Ёна

Міхей

Навум

Абакум

Сафон

Агей

Захарыя

Малахія

Новы Запавет

Паводле Мацьвея

Паводле Марка

Паводле Лукаша

Паводле Яна

Дзеі

Якава

Першае Пятра

Другое Пятра

Першае Яна

Другое Яна

Трэйцяе Яна

Юда

Да Рымлянаў

Першае да Карынфянаў

Другое да Карынфянаў

Да Галятаў

Да Эфэсянаў

Да Піліпянаў

Да Каласянаў

Першае да Фесаланікійцаў

Другое да Фесаланікійцаў

Першае да Цімафея

Другое да Цімафея

Да Ціта

Да Філімона

Да Габрэяў

Адкрыцьцё

← Предыдущая

Ёв

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

І адказваў Сатар Нааміцянін і сказаў:

развагі мае змушаюць мяне адказаць, і я сьпяшаюся выказаць іх.

Дакор ганебны мне выслухаў я, і дух разуменьня майго адкажа за мяне.

Хіба ня ведаеш ты, што спрадвеку, — з таго часу, як пастаўлены чалавек на зямлі,

Параллельные места

Другі закон 4:32

Бо спытаўся ў часу былога, які быў раней цябе, з таго дня, у які стварыў Бог чалавека на зямлі, і ад краю неба да краю неба: ці бывала што-небудзь такое, як гэтая вялікая дзея, альбо ці чулі што падобнае на гэта?

весялосьць беззаконных кароткая ў часе, і радасьць крывадушнікаў імгненная?

Хоць бы вырасла да нябёсаў веліч ягоная, і галава ягоная дастала да воблакаў, —

як памёт ягоны, навекі прападае ён; тыя, што бачылі яго, скажуць, дзе ён?

Як сон, адляціць, і ня знойдуць яго; і, як начны відзеж, зьнікне.

Вока, якое бачыла яго, больш не пабачыць яго, і ўжо ня ўгледзіць яго месца ягонае.

Сыны яго будуць шукаць ласкі ў жабракоў, і рукі ягоныя вернуць украдзенае ім.

Косткі яго напоўнены грахамі маладосьці ягонай, і зь ім лягуць яны ў пыл.

Калі салодкае ў роце яго зло і ён тоіць яго пад языком сваім,

беражэ і ня кідае яго, а трымае яго ў вуснах, —

дык гэтая ежа ягоная ў нутробе ягонай ператворыцца ў жоўць аспідаў усярэдзіне ў яго.

Маёмасьць, якую ён глытаў, выблюе: Бог вырве яго з чэрава ягонага.

Зьмяіны яд ён смокча; усьмерціць яго язык зьмяіны.