Ён перасоўвае горы, і не пазнаюць іх: Ён ператварае іх у гневе Сваім;
Вось, Я — на цябе, гардзея, кажа Гасподзь Бог Саваоф; бо прыйшоў дзень твой, час наведваньня твайго
Хто ты, вялікая гара перад Зарававелем? ты — раўніна, і вынесе ён кутні камень пры шумных ускліканьнях: «мілата, мілата на ім!»
Другі анёл затрубіў, і як бы вялікая гара, вагнём распаленая, абвалілася ў мора; і траціна мора зрабілася крывёю,
За тое ў адзін дзень прыйдуць на яе кары, сьмерць і плач і голад, і будзе спалена вагнём, бо моцны Гасподзь Бог, Які судзіць яе.
І заплачуць і загалосяць па ёй цары зямныя, што блудадзеялі і раскашавалі зь ёю, як убачаць дым ад пажару яе,