У дрэва ёсьць надзея, што яно, калі і будзе сьсечана, зноў ажыве, і парасткі ад яго выходзіць не перастануць:
калі і састарэў у зямлі корань ягоны, і пень ягоны замёр у пыле,
але, як толькі пачула ваду, яно дае парасткі і пускае вецьце, як бы нанава пасаджанае.
І адлучаць цябе ад людзей, і будзе пражываньне тваё з польнай зьвярыною; травою карміцьмуць цябе, як вала, і сем часінаў пройдуць над табою, аж пакуль ня ўведаеш, што Ўсявышні валадарыць над царствам чалавечым і дае яго, каму хоча!«