Книга Да Рымлянаў Cтих 10 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Да Рымлянаў Новы Запавет

Стары Запавет

Быцьцё

Выхад

Лявіт

Лікі

Другі закон

Ісус Нав

Кніга Судзьдзяў

Рут

Першая Царстваў

Другая Царстваў

Трэйцяя Царстваў

Чацьвёртая Царстваў

Першая Летапісаў

Другая Летапісаў

Эздра

Нээмія

Эстэр

Ёв

Псалтыр

Выслоўі

Эклезіяст

Песьня

Ісая

Ерамія

Плач

Езэкііль

Данііл

Асія

Ёіль

Амос

Аўдзей

Ёна

Міхей

Навум

Абакум

Сафон

Агей

Захарыя

Малахія

Новы Запавет

Паводле Мацьвея

Паводле Марка

Паводле Лукаша

Паводле Яна

Дзеі

Якава

Першае Пятра

Другое Пятра

Першае Яна

Другое Яна

Трэйцяе Яна

Юда

Да Рымлянаў

Першае да Карынфянаў

Другое да Карынфянаў

Да Галятаў

Да Эфэсянаў

Да Піліпянаў

Да Каласянаў

Першае да Фесаланікійцаў

Другое да Фесаланікійцаў

Першае да Цімафея

Другое да Цімафея

Да Ціта

Да Філімона

Да Габрэяў

Адкрыцьцё

← Предыдущая

Да Рымлянаў

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16

Праўду кажу ў Хрысьце, ня хлушу, сьведчыць мне сумленьне маё ў Духу Сьвятым,

што вялікі мне смутак і няспынная болесьць сэрцу майму:

я хацеў бы сам быць адлучаны ад Хрыста за братоў маіх, родных мне па плоці;

гэта азначае, Ізраільцян, якім належаць усынаўленьне і слава, і запаветы і заканадаўства, і набажэнства і абяцаньні;

іхнія і бацькі, і ад іх Хрыстос па плоці, існы над ўсім Бог, дабраславёны навекі, амін.

Але ня тое, каб слова Божае ня спраўдзілася. Бо ня ўсе тыя Ізраільцяне, якія ад Ізраіля,

і ня ўсе дзеці Абрагамавыя, якія ад семені ягонага; а (сказана): «у Ісааку назавецца табе семя».

Гэта значыцца, ня плоцкія дзеці — дзеці Божыя; а дзеці абяцаньня прызнаюцца за семя.

А слова абяцаньня такое: «у гэты самы час прыйду, а ў Сары будзе сын».

І не адно гэта; а гэтак сама было і з Рэбэкаю, калі яна зачала ў адзін час двух сыноў ад Ісаака, бацькі нашага;

Параллельные места

Быцьцё 25:21

І маліўся Ісаак Госпаду за жонку сваю, бо яна была няплодная; і Гасподзь пачуў яго, і зачала Рэбэка жонка ягоная.

бо калі яны яшчэ не нарадзіліся і не зрабілі нічога добрага альбо благога (каб у пастанове Бог быў вольны выбіраць

залежна не ад учынкаў, а ад Таго, Хто кліча), — сказана было ёй: «большы будзе ў паслужэньні ў меншага»,

як і напісана: «Якава Я палюбіў, а Ісава зьненавідзеў».

Што ж скажам? Няўжо несправядлівасьць у Бога? Зусім не!

Бо Ён кажа Майсею: «каго мілаваць, памілую; каго шкадаваць, пашкадую».

Дык вось, памілаваньне залежыць не ад таго, хто хоча і імкнецца, а ад Бога, Які мілуе.

Бо Пісаньне кажа фараону: «На тое Я і паставіў цябе, каб паказаць над табою сілу Маю, і каб прапаведана было імя Маё па ўсёй зямлі».

Дык вось, каго хоча, мілуе; а каго хоча, робіць жорсткім.

Ты скажаш мне: за што ж яшчэ дакарае? Бо хто ўсупрацівіцца волі Ягонай?

А ты хто, чалавеча, што спрачаешся з Богам? Ці скажа творыва творцу: навошта ты мяне так зрабіў?

Ці ж ня мае ганчар улады над глінаю, каб з таго самага месіва зрабіць адзін посуд на ганаровае ўжываньне, а другі — на буднае?

Што ж, калі Бог, хочучы паказаць гнеў і явіць магутнасьць Сваю, зь вялікай і доўгай цярплівасьцю пераносіў сасуды гневу, угатаваныя на пагібель,

каб разам выявіць багацьце славы Сваёй над посудамі міласэрнасьці, якія Ён падрыхтаваў для славы, —

над намі, каго Ён паклікаў ня толькі зь Юдэяў, але і зь язычнікаў?

Як і ў Асіі кажа: «ня Мой народ назаву Маім народам, і не каханую каханаю».

І на тым месцы, дзе сказана ім: «вы ня Мой народ, там названыя будуць сынамі Бога жывога».

А Ісая ўсклікае пра Ізраіля: «хай хоць будуць сыны Ізраіля лікам, як пясок марскі, толькі рэшта ўратуецца;

бо дзею заканчвае і скора вырашыць па праўдзе, дзею рашучую ўчыніць Гасподзь на зямлі»

і як прадказаў Ісая: «калі б Гасподзь Саваоф не пакінуў нам семені, мы зрабіліся б, як Садома, і былі б падобныя да Гаморы».

Што ж скажам? Што язычнікі, якія ня шукалі праведнасьці, атрымалі праведнасьць, праведнасьць ад веры;

а Ізраіль, які шукаў закона праведнасьці, не дайшоў да закона праведнасьці.

Чаму? Таму, што шукалі ня ў веры, а ў дзеях закона; бо спатыкнуліся аб камень спатыкненьня,

як напісана: «вось, кладу ў Сыёне камень спатыкненьня і скалу панады; і хто верыць у Яго, не пасароміцца».

← Предыдущая

Да Рымлянаў

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16

Выбор основного перевода