20
пры пэўнасьці і надзеі маёй, што я ні ў чым пасаромлены ня буду, а пры поўнай адвазе, і сёньня, як і заўсёды, праславіцца Хрыстос у целе маім, хай тое жыцьцём, хай сьмерцю.
а надзея не ганьбуе, бо любоў Божая вылілася ў сэрцы нашыя Духам Сьвятым, Які дадзены нам.
Бо стварэньне з надзеяй чакае сыноў Божых, —
і за мяне, каб мне дадзена было слова — вуснамі маімі адкрыта і адважна абвяшчаць таямніцу зьвеставаньня,
дзеля якога я пасольствую ў кайданах, каб я сьмела прапаведаваў, як я і павінен.
а калі як Хрысьціянін, дык не саромейся, а ўслаўляй Бога за такую долю.