У поце твару твайго будзеш есьці хлеб, пакуль ня вернешся ў зямлю, зь якое ты ўзяты; бо пыл ты і ў пыл вернешся.
тым болей — у тых, што жывуць у харомінах з гліны, аснова якіх пыл, якія нішчацца хутчэй за моль.
Ён кінуў мяне ў бруд, і я зрабіўся, як пыл і попел.
таму я выракаюся і каюся ў пыле і ў попеле.
Сказаў ім таксама прытчу пра тое, што трэба заўсёды маліцца і ня падаць духам.
Бо ведаем, што, калі зямны наш дом, гэтая хаціна, зруйнуецца, мы маем ад Бога жытлішча на нябёсах, дом нерукатворны, вечны.