ёлвордим: “Эй Худойим! Қаттиқ хижолатдаман, ҳузурингда бошимни кўтаришга ботинолмайман. Эй Худойим! Айбларимиз бошимиздан ҳам ошиб кетган, гуноҳларимиз тоғдай уйилиб, осмону фалакка етган.
Мана, ҳолимга қаранг, довдираб қоласиз, Дамингиз ичингизга тушиб, ҳанг–манг бўласиз.
Оқсоқоллар ҳам гапидан тўхтарди, Дами ичига тушиб кетарди.
Шунинг учун энди айтганларимни қайтиб оламан, Бошимга тупроғу кул сочиб, тавба қилдим.”