Юсуф туғишган укаси Беняминни кўриб, улардан сўради: — Кенжа укамиз бор, деб айтган эдингиз. Шу бола укангизми? Худо сенга марҳамат қилсин, ўғлим!
Жамолинг мен, қулингга нурларини сочсин, Сен содиқсан, мени қутқаргин.
Эй Худо, меҳрибон бўлгин, барака бергин бизга, Юзинг нурини сочгин лутф ила устимизга,
Эй Худо, бизни олдинги ҳолимизга қайтаргин, Жамолинг бизга нурларини сочсин, нажот топайлик.
Жамолинг менга нурларини сочсин, Фармонларингни менга ўргатгин.
Шунинг учун, эй Худойимиз, мен, қулингнинг ибодату илтижоларига қулоқ тутгин. Ё Раббий, хароб бўлган Маъбадингга Ўз ҳақи–ҳурматинг учун мунаввар юзинг билан боққин.