Çölde hepsi Musayla Haruna yakınmaya başladı.
«Keşke RAB bizi Mısırdayken öldürseydi» dediler, «Hiç değilse orada et kazanlarının başına oturur, doyasıya yerdik. Ama siz bütün topluluğu açlıktan öldürmek için bizi bu çöle getirdiniz.»
«İsraillilerin yakınmalarını duydum. Onlara de ki, ‹Akşamüstü et yiyeceksiniz, sabah da ekmekle karnınızı doyuracaksınız. O zaman bileceksiniz ki, Tanrınız RAB benim.»
Akşam bıldırcınlar geldi, ordugahı sardı. Sabah ordugahın çevresini çiy kaplamıştı.
Çiy eriyince, toprakta, çölün yüzeyinde kırağıya benzer ince pulcuklar göründü.
Bunu görünce İsrailliler birbirlerine, «Bu da ne?» diye sordular. Çünkü ne olduğunu anlayamamışlardı. Musa, «RABbin size yemek için verdiği ekmektir bu» dedi,
İsrailliler yerleştikleri Kenan topraklarına varıncaya dek kırk yıl man yediler.
İsa ona şu karşılığı verdi: «İnsan yalnız ekmekle yaşamaz, Tanrının ağzından çıkan her sözle yaşar› diye yazılmıştır.»
Bana taparsan, hepsi senin olacak.»
Hepsi aynı ruhsal yiyeceği yedi;