Ona bakanların yüzü ışıl ışıl parlar,Yüzleri utançtan kızarmaz.
Bu mazlum yakardı, RAB duydu,Bütün sıkıntılarından kurtardı onu.
Tadın da görün, RAB ne iyidir,Ne mutlu Ona sığınan adama!
Kurtar bizi sağ elinle, yardım et,Sevdiklerin özgürlüğe kavuşsun diye!
Tanrı şöyle konuştu kutsal yerinde:«Şekemi sevinçle bölüştürecek,Sukkot Vadisini ölçeceğim.
Gilat benimdir, Manaşşe de benim,Efrayim miğferim,Yahuda asam.
Moav yıkanma leğenim,Edomun üzerine çarığımı fırlatacağım,Filiste zaferle haykıracağım.» fırlatılması, bir yerin sahiplenilmesi anlamına geliyordu.
Kim beni surlu kente götürecek?Kim bana Edoma kadar yol gösterecek?
Ey Tanrı, sen bizi reddetmedin mi?Ordularımıza öncülük etmiyor musun artık?
Yardım et bize düşmana karşı,Çünkü boştur insan yardımı.
Tanrı'yla zafer kazanırız,O çiğner düşmanlarımızı.
Davut da şöyle diyor: «Sofraları onlara tuzak, Kapan, tökez ve ceza olsun.
Gözleri kararsın, göremesinler. Bellerini hep iki büklüm et!»