İçimi tazeler,Adı uğruna bana doğru yollarda öncülük eder.
Karanlık ölüm vadisinden geçsem bile,Kötülükten korkmam.Çünkü sen benimlesin.Çomağın, değneğin güven verir bana.
Düşmanlarımın önünde bana sofra kurarsın,Başıma yağ sürersin,Kâsem taşıyor.
Siyondaki günahkârlar dehşet içinde,Tanrısızları titreme aldı.«Her şeyi yiyip bitiren ateşin yanındaHangimiz oturabilir?Sonsuza dek sönmeyecek alevin yanındaHangimiz yaşayabilir?» diye soruyorlar.
Ama doğru yolda yürüyüp doğru dürüst konuşan,Zorbalıkla edinilen kazancı reddeden,Elini rüşvetten uzak tutan,Kan dökenlerin telkinlerine kulak vermeyen,Kötülük görmeye dayanamayan,
Yükseklerde oturacak;Uçurumun başındaki kaleler onun korunağı olacak,Ekmeği sağlanacak, hiç susuz kalmayacak.
Ve, «Ben kralımıKutsal dağım Siyona oturttum» diyor.
Hepsi sözbirliği etmiş, düzen kuruyor,Sana karşı anlaşmaya vardı: