«Hırsı yüzünden rahat nedir bilmedi,Serveti onu kurtaramayacak.
Doğu rüzgarının parçaladığı ticaret gemileri gibiYok ettin onları.
Gazap günü servet işe yaramaz,Oysa doğruluk ölümden kurtarır.
Erdemlinin doğruluğu onu kurtarır,Ama haini kendi hırsı ele verir.
Gümüşlerini sokağa atacaklar. Altınları kirli sayılacak. RABbin öfkesini boşalttığı gün onları ne altınları, ne gümüşleri kurtarabilir. Bunlarla ne açlıklarını giderebilir, ne karınlarını doyurabilirler. Altın ve gümüş onları suça sürükledi.
Kendime, ey canım, yıllarca yetecek kadar bol malın var. Rahatına bak, ye, iç, yaşamın tadını çıkar diyeceğim.›
«Ama Tanrı ona, ‹Ey akılsız!› dedi. ‹Bu gece canın senden istenecek. Biriktirdiğin bu şeyler kime kalacak?›