Öç almayacaksın. Halkından birine kin beslemeyeceksin. Komşunu kendin gibi seveceksin. RAB benim.
«Ammonlu ya da Moavlı biri RABbin topluluğuna girmeyecek. Onların soyundan gelenler de onuncu kuşağa dek asla RABbin topluluğuna girmeyecek.
Mısırdan çıktığınızda yolda sizi ekmek ve suyla karşılamadılar. Aram-Naharayimdeki Petor Kentinden Beor oğlu Balamı size lanet okuması için ücretle tuttular.
Ne var ki Tanrınız RAB Balamı dinlemek istemedi. Sizin için laneti kutsamaya çevirdi. Çünkü Tanrınız RAB sizi seviyor.
Kuşaklar boyunca onların esenliği ve iyiliği için çalışmayın.
Ya RAB, esirgeme sevecenliğini benden!Sevgin, sadakatin hep korusun beni!
İsa onlara, «Siz Kutsal Yazıları ve Tanrının gücünü bilmediğiniz için yanılıyorsunuz» diye karşılık verdi.
«Dirilişten sonra insanlar ne evlenir, ne de evlendirilir, gökteki melekler gibidirler.
Ölülerin dirilmesi konusuna gelince, Tanrının size bildirdiği şu sözü okumadınız mı?
‹Ben İbrahimin Tanrısı, İshakın Tanrısı ve Yakupun Tanrısıyım› diyor. Tanrı ölülerin değil, dirilerin Tanrısıdır.»
Bunları işiten halk, Onun öğretişine şaşıp kaldı.
Ferisiler, İsanın Sadukileri susturduğunu duyunca bir araya toplandılar.
Onlardan biri, bir Kutsal Yasa uzmanı, İsayı denemek amacıyla Ona şunu sordu: «Öğretmenim, Kutsal Yasada en önemli buyruk hangisidir?»
İsa ona şu karşılığı verdi: «Tanrın Rabbi bütün yüreğinle, bütün canınla ve bütün aklınla seveceksin.›
İşte ilk ve en önemli buyruk budur.
İlkine benzeyen ikinci buyruk da şudur: ‹Komşunu kendin gibi seveceksin.›
Kutsal Yasanın tümü ve peygamberlerin sözleri bu iki buyruğa dayanır.»