Yorgun cana kana kana içirecek, bitkin canı doyuracağım.»
Öğrenciler bunu görünce şaşkına döndüler. «İncir ağacı birdenbire nasıl kurudu?» diye sordular.
Ağır ve taşınması güç yükleri bağlayıp başkalarının sırtına yüklerler, kendileriyse bu yükleri taşımak için parmaklarını bile oynatmak istemezler.
Bu eyvanların altında kör, kötürüm, felçli hastalardan bir kalabalık yatardı.
İsa, «Yaşam ekmeği Benim. Bana gelen asla acıkmaz, bana iman eden hiçbir zaman susamaz» dedi.
«Ama ben size dedim ki, ‹Beni gördünüz, yine de iman etmiyorsunuz.›
Babanın bana verdiklerinin hepsi bana gelecek ve bana geleni asla kovmam.
Bayramın son ve en önemli günü İsa ayağa kalktı, yüksek sesle şöyle dedi: «Bir kimse susamışsa bana gelsin, içsin.
Öyleyse, ne bizim ne de atalarımızın taşıyamadığı bir boyunduruğu öğrencilerin boynuna geçirerek şimdi neden Tanrıyı deniyorsunuz?