Onlar yürüyüp konuşurlarken, ansızın ateşten bir atlı araba göründü, onları birbirinden ayırdı. İlyas kasırgayla göklere alındı.
Uluslar kükrüyor, krallıklar sarsılıyor,Tanrı gürleyince yeryüzü eriyip gidiyor.
Ey övgüler sunduğum Tanrı,Sessiz kalma!
«Ya İnsanoğlunun önceden bulunduğu yere yükseldiğini görürseniz…?
Kendileriyle birlikteyken onlara şu buyruğu vermişti: «Yeruşalimden ayrılmayın, Babanın verdiği ve benden duyduğunuz sözün gerçekleşmesini bekleyin.
Şöyle ki, Yahya suyla vaftiz etti, ama sizler birkaç güne kadar Kutsal Ruhla vaftiz edileceksiniz.»
Elçiler bir araya geldiklerinde İsaya şunu sordular: «Ya Rab, İsraile egemenliği şimdi mi geri vereceksin?»
İsa onlara, «Babanın kendi yetkisiyle belirlemiş olduğu zamanları ve tarihleri bilmenize gerek yok» karşılığını verdi.
«Ama Kutsal Ruh üzerinize inince güç alacaksınız. Yeruşalimde, bütün Yahudiye ve Samiriyede ve dünyanın dört bucağında benim tanıklarım olacaksınız.»
İsa bunları söyledikten sonra, onların gözleri önünde yukarı alındı. Bir bulut Onu alıp gözlerinin önünden uzaklaştırdı.
İsa giderken onlar gözlerini göğe dikmiş bakıyorlardı. Tam o sırada, beyaz giysiler içinde iki adam yanlarında belirdi.
«Ey Celileliler, neden göğe bakıp duruyorsunuz?» diye sordular. «Aranızdan göğe alınan İsa, göğe çıktığını nasıl gördünüzse, aynı şekilde geri gelecektir.»
Kutsal Ruhla dolu olan İstefanos ise, gözlerini göğe dikip Tanrının görkemini ve Tanrının sağında duran İsayı gördü.
Bunun için Kutsal Yazı şöyle der: «Yükseğe çıktı ve tutsakları peşine taktı, İnsanlara armağanlar verdi.»
Şimdi bu «çıktı» sözcüğü, Mesih önce aşağılara, yeryüzüne indi demek değil de nedir?
İnen de Odur, her şeyi doldurmak üzere bütün göklerin çok üstüne çıkan da Odur.
Kuşkusuz Tanrı yolunun sırrı büyüktür. O, bedende göründü, Ruh'ça doğrulandı, Meleklerce görüldü, Uluslara tanıtıldı, Dünyada O'na iman edildi, Yücelik içinde yukarı alındı.
Oğul, Tanrı yüceliğinin parıltısı, Onun varlığının öz görünümüdür. Güçlü sözüyle her şeyi devam ettirir. Günahlardan arınmayı sağladıktan sonra, yücelerde ulu Tanrının sağında oturdu.
Tanrı meleklerin herhangi birine, «Ben düşmanlarını Ayaklarının altına serinceye dek, Sağımda otur»
Tanrı da belirtiler, harikalar, çeşitli mucizeler ve kendi isteği uyarınca dağıttığı Kutsal Ruh armağanlarıyla buna tanıklık etti.
Söylediklerimizin özü şudur: Göklerde, Yüce Olanın tahtının sağında oturan, kutsal yerde, insanın değil, Rabbin kurduğu asıl tapınma çadırında görev yapan böyle bir başkâhinimiz vardır.