İsa, Celile bölgesinin her tarafını dolaştı. Buralardaki havralarda öğretiyor, göksel egemenliğin Müjdesini duyuruyor, halk arasında rastlanan her hastalığı, her illeti iyileştiriyordu.
O gün birçokları bana diyecek ki, ‹Ya Rab, ya Rab! Biz senin adınla peygamberlik etmedik mi? Senin adınla cinler kovmadık mı? Senin adınla birçok mucize yapmadık mı?›
İsa, «Sus, çık adamdan!» diyerek kötü ruhu azarladı.
İsa, çeşitli hastalıklara yakalanmış birçok kişiyi iyileştirdi, birçok cini kovdu. Cinlerin konuşmasına izin vermiyordu. Çünkü onlar kendisinin kim olduğunu biliyorlardı.
«Sakın kimseye bir şey söyleme!» dedi. «Git, kâhine görün ve cüzamdan temizlendiğini herkese kanıtlamak için Musanın buyurduğu sunuları sun.»
Ama İsa, kim olduğunu açıklamamaları için onları sıkı sıkıya uyardı.
İsa, «Bunu kimse bilmesin» diyerek onları sıkı sıkıya uyardı ve kıza yemek verilmesini buyurdu.
İsa orada bulunanları, bunu kimseye söylememeleri için uyardı. Ama onları ne kadar uyardıysa, onlar da haberi o kadar yaydılar.
İsa, «Köye bile girme!» diyerek onu evine gönderdi.
Pavlusu ve bizleri izleyerek, «Bu adamlar yüce Tanrının kullarıdır, size kurtuluş yolunu bildiriyorlar!» diye bağırıp durdu.
Ve günlerce sürdürdü bunu. Sonunda, bundan çok rahatsız olan Pavlus arkasına dönerek ruha, «İsa Mesihin adıyla, bu kızın içinden çıkmanı buyuruyorum» dedi. Ruh hemen kızın içinden çıktı.
Kötü ruh ise onlara şöyle karşılık verdi: «İsayı biliyor, Pavlusu da tanıyorum, ama siz kimsiniz?»