Herkes kız için ağlıyor, dövünüyordu. İsa, «Ağlamayın» dedi, «Kız ölmedi, uyuyor.»
Bu olaylardan sonra Rab yetmiş kişi daha görevlendirdi. Bunları ikişer ikişer, kendisinin gideceği her kente, her yere kendi önünden gönderdi.
İsa bir yerde dua ediyordu. Duasını bitirince öğrencilerinden biri, «Ya Rab» dedi, «Yahyanın kendi öğrencilerine öğrettiği gibi sen de bize dua etmesini öğret.»
Rab ona şöyle dedi: «Siz Ferisiler, bardağın ve tabağın dışını temizlersiniz, ama içiniz açgözlülük ve kötülükle doludur.
Rab de şöyle dedi: «Efendinin, uşaklarına vaktinde azık vermek için başlarına atadığı güvenilir ve akıllı kâhya kimdir?
Rab ona şu karşılığı verdi: «Sizi ikiyüzlüler! Her biriniz Şabat Günü kendi öküzünü ya da eşeğini yemlikten çözüp suya götürmez mi?
Elçiler Rabbe, «İmanımızı artır!» dediler.
Rab şöyle devam etti: «Adaletsiz yargıcın ne söylediğini duydunuz.
Zakkay ayağa kalkıp Rabbe şöyle dedi: «Ya Rab, işte malımın yarısını yoksullara veriyorum. Bir kimseden haksızlıkla bir şey aldımsa, dört katını geri vereceğim.»
Rab arkasına dönüp Petrusa baktı. O zaman Petrus, Rabbin kendisine, «Bu gece horoz ötmeden beni üç kez inkâr edeceksin» dediğini hatırladı ve dışarı çıkıp acı acı ağladı.
Bunlar, «Rab gerçekten dirildi, Simuna görünmüş!» diyorlardı.