Книга Luke Cтих 8 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Luke Yeni Ahit

Eski Ahit

Tekvin

Çıkış

Levililer

Sayılar

Tesniye

Yeşu

Hakimler

Rut

1 Samuel

2 Samuel

1 Krallar

2 Krallar

1 Paralipomenon

2 Paralipomenon

Ezra

Nehemya

Esther

Eyüp

Zebur

Atasözleri

Eski Ahit'te Hazreti Süleyman'a yazılan kitap

Süleyman'ın Şarkısı

İşaya

Yeremya

Ağıtlar Kitabı

Hezekiel

Daniel

Hoşea

Yoel

Amos

Obadya

Yunus

Mika

Nahum

Habakkuk

Sefanya

Hagay

Zekeriya

Malaki

Yeni Ahit

Matta

Markos

Luke

Yuhanna

Resullerin işleri

Romalılar

1 Korintoslulara

2 Korintoslulara

Galatlar

Efesliler

Filipililer

Koloseliler

1 Selanikliler

2 Selanikliler

1 Timoteosa

2 Timoteosa

Titusa

Filimona

İbraniler

Yakub

1 Petrus

2 Petrus

1 Yuhanna

2 Yuhanna

3 Yuhanna

Yahuda

Vahiy

← Предыдущая

Luke

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Bir Şabat Günü İsa ekinler arasından geçiyordu. Öğrencileri başakları koparıyor, avuçlarında ufalayıp yiyorlardı.

Ferisilerden bazıları, «Şabat Günü yasak olanı neden yapıyorsunuz?» dediler.

İsa onlara şöyle karşılık verdi: «Davutla yanındakiler acıkınca Davutun ne yaptığını okumadınız mı?

Tanrının evine girdi, kâhinlerden başkasının yemesi yasak olan adak ekmeklerini alıp yedi ve yanındakilere de verdi.»

Sonra İsa onlara, «İnsanoğlu Şabat Gününün de Rabbidir» dedi.

Bir başka Şabat Günü İsa havraya girmiş öğretiyordu. Orada sağ eli sakat bir adam vardı.

İsayı suçlamak için fırsat kollayan din bilginleriyle Ferisiler, Şabat Günü hastaları iyileştirecek mi diye Onu gözlüyorlardı.

İsa, onların ne düşündüklerini biliyordu. Eli sakat olan adama, «Ayağa kalk, öne çık» dedi. O da kalktı, orta yerde durdu.

Параллельные места

Matta 9:4

Luke 5:22

Luke 9:47

Onların ne düşündüklerini bilen İsa dedi ki, «Yüreğinizde neden kötü düşüncelere yer veriyorsunuz? Akıllarından geçenleri bilen İsa onlara şöyle seslendi: «Aklınızdan neden böyle şeyler geçiriyorsunuz? Akıllarından geçeni bilen İsa, küçük bir çocuğu tutup yanına çekti ve onlara şöyle dedi: «Bu çocuğu benim adım uğruna kabul eden, beni kabul etmiş olur. Beni kabul eden de beni göndereni kabul etmiş olur. Aranızda en küçük kim ise, işte en büyük odur.»

İsa onlara, «Size sorayım» dedi, «Kutsal Yasaya göre Şabat Günü iyilik yapmak mı doğru, kötülük yapmak mı? Can kurtarmak mı doğru, öldürmek mi?»

Gözlerini hepsinin üzerinde gezdirdikten sonra adama, «Elini uzat» dedi. Adam elini uzattı, eli yine sapasağlam oluverdi.

Onlar ise öfkeden deliye döndüler ve aralarında İsaya ne yapabileceklerini tartışmaya başladılar.

O günlerde İsa, dua etmek için dağa çıktı ve bütün geceyi Tanrıya dua ederek geçirdi.

Gün doğunca öğrencilerini yanına çağırdı ve onların arasından, elçi diye adlandırdığı şu on iki kişiyi seçti: Petrus adını verdiği Simun, onun kardeşi Andreas, Yakup, Yuhanna, Filipus, Bartalmay, Matta, Tomas, Alfay oğlu Yakup, Yurtsever diye tanınan Simun, Yakup oğlu Yahuda ve İsaya ihanet eden Yahuda İskariot.

İsa bunlarla birlikte aşağı inip düzlük bir yerde durdu. Öğrencilerinden büyük bir kalabalık ve bütün Yahudiyeden, Yeruşalimden, Surla Sayda yakınlarındaki kıyı bölgesinden gelen büyük bir halk topluluğu da oradaydı.

İsayı dinlemek ve hastalıklarına şifa bulmak için gelmişlerdi. Kötü ruhlar yüzünden sıkıntı çekenler de iyileştiriliyordu.

Kalabalıkta herkes İsaya dokunmak için çabalıyordu. Çünkü Onun içinden akan bir güç herkese şifa veriyordu.

İsa, gözlerini öğrencilerine çevirerek şöyle dedi: «Ne mutlu size, ey yoksullar! Çünkü Tanrının Egemenliği sizindir.

Ne mutlu size, şimdi açlık çekenler! Çünkü doyurulacaksınız. Ne mutlu size, şimdi ağlayanlar! Çünkü güleceksiniz.

İnsanoğluna bağlılığınız yüzünden İnsanlar sizden nefret ettikleri, Sizi toplum dışı edip aşağıladıkları Ve adınızı kötüleyip sizi reddettikleri zaman Ne mutlu size!

O gün sevinin, coşkuyla zıplayın! Çünkü gökteki ödülünüz büyüktür. Nitekim onların ataları da Peygamberlere böyle davrandılar.