Книга Luke Cтих 29 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Luke Yeni Ahit

Eski Ahit

Tekvin

Çıkış

Levililer

Sayılar

Tesniye

Yeşu

Hakimler

Rut

1 Samuel

2 Samuel

1 Krallar

2 Krallar

1 Paralipomenon

2 Paralipomenon

Ezra

Nehemya

Esther

Eyüp

Zebur

Atasözleri

Eski Ahit'te Hazreti Süleyman'a yazılan kitap

Süleyman'ın Şarkısı

İşaya

Yeremya

Ağıtlar Kitabı

Hezekiel

Daniel

Hoşea

Yoel

Amos

Obadya

Yunus

Mika

Nahum

Habakkuk

Sefanya

Hagay

Zekeriya

Malaki

Yeni Ahit

Matta

Markos

Luke

Yuhanna

Resullerin işleri

Romalılar

1 Korintoslulara

2 Korintoslulara

Galatlar

Efesliler

Filipililer

Koloseliler

1 Selanikliler

2 Selanikliler

1 Timoteosa

2 Timoteosa

Titusa

Filimona

İbraniler

Yakub

1 Petrus

2 Petrus

1 Yuhanna

2 Yuhanna

3 Yuhanna

Yahuda

Vahiy

← Предыдущая

Luke

Следующая →

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Fısıh denilen Mayasız Ekmek Bayramı yaklaşmıştı.

Başkâhinlerle din bilginleri İsayı ortadan kaldırmak için bir yol arıyor, ama halktan korkuyorlardı.

Şeytan, Onikilerden biri olup İskariot diye adlandırılan Yahudanın yüreğine girdi.

Yahuda gitti, başkâhinler ve tapınak koruyucularının komutanlarıyla İsayı nasıl ele verebileceğini görüştü.

Onlar buna sevindiler ve kendisine para vermeye razı oldular.

Bunu kabul eden Yahuda, kalabalığın olmadığı bir zamanda İsayı ele vermek için fırsat kollamaya başladı.

Fısıh kurbanının kesilmesi gereken Mayasız Ekmek Günü geldi.

İsa, Petrusla Yuhannayı, «Gidin, Fısıh yemeğini yiyebilmemiz için hazırlık yapın» diyerek önden gönderdi.

Ona, «Nerede hazırlık yapmamızı istersin?» diye sordular.

Ev sahibi size üst katta, döşenmiş büyük bir oda gösterecek. Orada hazırlık yapın.»

Onlar da gittiler, her şeyi İsanın kendilerine söylediği gibi buldular ve Fısıh yemeği için hazırlık yaptılar.

Yemek saati gelince İsa, elçileriyle birlikte sofraya oturdu ve onlara şöyle dedi: «Ben acı çekmeden önce bu Fısıh yemeğini sizinle birlikte yemeyi çok arzulamıştım.

Size şunu söyleyeyim, Fısıh yemeğini, Tanrının Egemenliğinde yetkinliğe erişeceği zamana dek, bir daha yemeyeceğim.»

Sonra kâseyi alarak şükretti ve, «Bunu alın, aranızda paylaşın» dedi.

«Size şunu söyleyeyim, Tanrının Egemenliği gelene dek, asmanın ürününden bir daha içmeyeceğim.»

Sonra eline ekmek aldı, şükredip ekmeği böldü ve onlara verdi. «Bu sizin uğrunuza feda edilen bedenimdir. Beni anmak için böyle yapın» dedi.

Aynı şekilde, yemekten sonra kâseyi alıp şöyle dedi: «Bu kâse, sizin uğrunuza akıtılan kanımla gerçekleşen yeni antlaşmadır.

Ama bana ihanet edecek kişinin eli şu anda benimkiyle birlikte sofradadır.

İnsanoğlu, belirlenmiş olan yoldan gidiyor. Ama Ona ihanet eden adamın vay haline!»

Elçiler, aralarında bunu kimin yapabileceğini tartışmaya başladılar.

Ayrıca aralarında hangisinin en üstün sayılacağı konusunda bir çekişme oldu.

İsa onlara, «Ulusların kralları, kendi uluslarına egemen kesilirler. İleri gelenleri de kendilerine iyiliksever unvanını yakıştırırlar» dedi.

«Ama siz böyle olmayacaksınız. Aranızda en büyük olan, en küçük gibi olsun; yöneten, hizmet eden gibi olsun.

Hangisi daha büyük, sofrada oturan mı, hizmet eden mi? Sofrada oturan değil mi? Oysa ben aranızda hizmet eden biri gibi oldum.

Denendiğim zamanlar benimle birlikte dayanmış olanlar sizlersiniz.

Babam bana nasıl bir egemenlik verdiyse, ben de size bir egemenlik veriyorum.

Параллельные места

Luke 12:32

2 Timoteosa 2:12

«Korkma, ey küçük sürü! Çünkü Babanız, egemenliği size vermeyi uygun gördü. Dayanırsak, Onunla birlikte egemenlik süreceğiz. Onu inkâr edersek, O da bizi inkâr edecek.

Öyle ki, egemenliğimde benim soframda yiyip içesiniz ve tahtta oturarak İsrailin on iki oymağını yargılayasınız.

«Simun, Simun, Şeytan sizleri buğday gibi kalburdan geçirmek için izin almıştır.

Ama ben, imanını yitirmeyesin diye senin için dua ettim. Geri döndüğün zaman kardeşlerini güçlendir.»

Simun İsaya, «Ya Rab, ben seninle birlikte zindana da, ölüme de gitmeye hazırım» dedi.

İsa, «Sana şunu söyleyeyim, Petrus, bu gece horoz ötmeden beni tanıdığını üç kez inkâr edeceksin» dedi.

Sonra İsa onlara, «Ben sizi kesesiz, torbasız ve çarıksız gönderdiğim zaman, herhangi bir eksiğiniz oldu mu?» diye sordu. «Hiçbir eksiğimiz olmadı» dediler.

O da onlara, «Şimdi ise kesesi olan da, torbası olan da yanına alsın» dedi. «Kılıcı olmayan, abasını satıp bir kılıç alsın.

Size şunu söyleyeyim, yazılmış olan şu sözün yaşamımda yerine gelmesi gerekiyor: ‹O, suçlularla bir sayıldı.› Gerçekten de benimle ilgili yazılmış olanlar yerine gelmektedir.»

«Ya Rab, işte burada iki kılıç var» dediler. O da onlara, «Yeter!» dedi.

İsa dışarı çıktı, her zamanki gibi Zeytin Dağına gitti. Öğrenciler de Onun ardından gittiler.

Oraya varınca İsa onlara, «Dua edin ki ayartılmayasınız» dedi.

Onlardan bir taş atımı kadar uzaklaştı ve diz çökerek şöyle dua etti: «Baba, senin isteğine uygunsa, bu kâseyi benden uzaklaştır. Yine de benim değil, senin istediğin olsun.»

Gökten bir melek İsaya görünerek Onu güçlendirdi.

Derin bir acı içinde olan İsa daha hararetle dua etti. Teri, toprağa düşen kan damlalarını andırıyordu.

İsa duadan kalkıp öğrencilerin yanına dönünce onları üzüntüden uyumuş buldu.

Onlara, «Niçin uyuyorsunuz?» dedi. «Kalkıp dua edin ki ayartılmayasınız.»

İsa daha konuşurken bir kalabalık çıkageldi. Onikilerden biri, Yahuda adındaki kişi, kalabalığa öncülük ediyordu. İsayı öpmek üzere yaklaşınca İsa, «Yahuda» dedi, «İnsanoğluna bir öpücükle mi ihanet ediyorsun?»

İsanın çevresindekiler olacakları anlayınca, «Ya Rab, kılıçla vuralım mı?» dediler.

İçlerinden biri başkâhinin kölesine vurarak sağ kulağını uçurdu.

Ama İsa, «Bırakın, yeter!» dedi, sonra kölenin kulağına dokunarak onu iyileştirdi.

İsa, üzerine yürüyen başkâhinlere, tapınak koruyucularının komutanlarına ve ileri gelenlere şöyle dedi: «Niçin bir haydutmuşum gibi kılıç ve sopalarla geldiniz?

Her gün tapınakta sizinle birlikteydim, bana el sürmediniz. Ama bu saat sizindir, karanlığın egemen olduğu saattir.»

İsayı tutukladılar, alıp başkâhinin evine götürdüler. Petrus onları uzaktan izliyordu.

Avlunun ortasında ateş yakıp çevresinde oturduklarında Petrus da gelip onlarla birlikte oturdu.

Bir hizmetçi kız ateşin ışığında oturan Petrusu gördü. Onu dikkatle süzerek, «Bu da Onunla birlikteydi» dedi.

Ama Petrus, «Ben Onu tanımıyorum, kadın!» diye inkâr etti.

Biraz sonra onu gören başka biri, «Sen de onlardansın» dedi. Petrus, «Değilim, arkadaş!» dedi.

Yaklaşık bir saat sonra yine bir başkası ısrarla, «Gerçekten bu da Onunla birlikteydi» dedi. «Çünkü Celilelidir.»

Petrus, «Sen ne diyorsun be adam, anlamıyorum!» dedi. Tam o anda, Petrus daha konuşurken horoz öttü.

Rab arkasına dönüp Petrusa baktı. O zaman Petrus, Rabbin kendisine, «Bu gece horoz ötmeden beni üç kez inkâr edeceksin» dediğini hatırladı ve dışarı çıkıp acı acı ağladı.

İsayı göz altında tutan adamlar Onunla alay ediyor, Onu dövüyorlardı.

Gözlerini bağlayıp, «Peygamberliğini göster bakalım, sana vuran kim?» diye soruyorlardı.

Kendisine daha bir sürü küfür yağdırdılar.

Gün doğunca halkın ileri gelenleri, başkâhinler ve din bilginleri toplandılar. İsa, bunlardan oluşan Yüksek Kurulun önüne çıkarıldı.

Ona, «Sen Mesih isen, söyle bize» dediler. İsa onlara şöyle dedi: «Size söylesem, inanmazsınız.

Size soru sorsam, yanıt vermezsiniz.

Ne var ki, bundan böyle İnsanoğlu, kudretli Tanrının sağında oturacaktır.»

Onların hepsi, «Yani, sen Tanrının Oğlu musun?» diye sordular. O da onlara, «Söylediğiniz gibi, ben Oyum» dedi.

«Artık tanıklığa ne ihtiyacımız var?» dediler. «İşte kendi ağzından duyduk!»

← Предыдущая

Luke

Следующая →

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Выбор основного перевода