Yola çıkmış Yeruşalime gidiyorlardı. İsa önlerinde yürüyordu. Öğrencileri şaşkınlık içindeydi, ardından gelenler ise korkuyorlardı. İsa Onikileri yine bir yana çekip kendi başına gelecekleri anlatmaya başladı: «Şimdi Yeruşalime gidiyoruz» dedi. «İnsanoğlu, başkâhinlerin ve din bilginlerinin eline teslim edilecek. Onlar da Onu ölüm cezasına çarptıracak ve öteki uluslara teslim edecekler.
Ama Petrus üsteleyerek, «Seninle birlikte ölmem gerekse bile seni asla inkâr etmem» dedi. Öğrencilerin hepsi de aynı şeyi söyledi.
Onikilerden biri, «İkiz» diye anılan Tomas, İsa geldiğinde onlarla birlikte değildi.
Öbür öğrenciler ona, «Biz Rabbi gördük!» dediler. Tomas ise, «Onun ellerinde çivilerin izini görmedikçe, çivilerin izine parmağımla dokunmadıkça ve elimi böğrüne sokmadıkça inanmam» dedi.
Sekiz gün sonra İsanın öğrencileri yine evdeydiler. Tomas da onlarla birlikteydi. Kapılar kapalıyken İsa gelip ortalarında durdu, «Size esenlik olsun!» dedi.
Sonra Tomasa, «Parmağını uzat» dedi, «Ellerime bak, elini uzat, böğrüme koy. İmansız olma, imanlı ol!»
Tomas Ona, «Rabbim ve Tanrım!» diye yanıtladı.
Mesihle birlikte ölmüşsek, Onunla birlikte yaşayacağımıza da inanıyoruz.