«İşte kendisine destek olduğum,Gönlümün hoşnut olduğu seçtiğim kulum!Ruhumu onun üzerine koydum.Adaleti uluslara ulaştıracak.
Bağırıp çağırmayacak,Sokakta sesini yükseltmeyecek.
Ezilmiş kamışı kırmayacak,Tüten fitili söndürmeyecek.Adaleti sadakatle ulaştıracak.
Yeryüzünde adaleti sağlayana dekUmudunu, cesaretini yitirmeyecek.Kıyı halkları onun yasasına umut bağlayacak.»
Ey Yakup soyu, seni yaratan,Ey İsrail, sana biçim veren RAB şimdi şöyle diyor:«Korkma, çünkü seni kurtardım,Seni adınla çağırdım, sen benimsin.
Seni adınla çağıranınBen RAB, İsrailin Tanrısı olduğumu anlayasın diyeKaranlıkta kalmış hazineleri,Gizli yerlerde saklı zenginlikleri sana vereceğim.
Sen beni tanımadığın haldeKulum Yakup soyu ve seçtiğim İsrail uğrunaSeni adınla çağırıp onurlu bir unvan vereceğim.
Onlar buna karşılık, «Tamamen günah içinde doğdun, sen mi bize ders vereceksin?» diyerek onu dışarı attılar.
İsa adamı kovduklarını duydu. Onu bularak, «Sen İnsanoğluna iman ediyor musun?» diye sordu.
Adam şu yanıtı verdi: «Efendim, O kimdir? Söyle de kendisine iman edeyim.»
İsa, «Onu gördün. Şimdi seninle konuşan Odur» dedi.
Adam, «Rab, iman ediyorum!» diyerek İsaya tapındı.
Kapı Benim. Bir kimse benim aracılığımla içeri girerse kurtulur. Girer, çıkar ve otlak bulur.
Bu ağıldan olmayan başka koyunlarım var. Onları da getirmeliyim. Benim sesimi işitecekler ve tek sürü, tek çoban olacak.
Koyunlarım sesimi işitir. Ben onları tanırım, onlar da beni izler.
İsa ona, «Meryem!» dedi. O da döndü, İsaya İbranice, «Rabbuni!» dedi. Rabbuni, öğretmenim demektir.
Öyleyse biz de Onun uğradığı aşağılanmaya katlanarak ordugahtan dışarıya çıkıp yanına gidelim.