Bundan ötürü Rabbin kendisi size bir belirti verecek: İşte, kız gebe kalıp bir oğul doğuracak; adını İmmanuel koyacak.
O gün İsrailin sağ kalanları,Yakupun kaçıp kurtulan torunları,Kendilerini yok etmek isteyene değil,Artık içtenlikle RABbe, İsrailin Kutsalına dayanacaklar.
Geriye kalanlar,Yakup soyundan sağ kalanlar,Güçlü Tanrıya dönecekler.
Ey İsrail, halkın denizin kumu kadar çok olsa da,Ancak pek azı dönecek.Tümüyle adil bir yıkım kararlaştırıldı.
«Nasıl vazgeçerim senden, ey Efrayim?Nasıl teslim ederim seni, ey İsrail?Admaya yaptığımı nasıl sana yaparım?Seni nasıl Sevoyime çeviririm?Yüreğim değişti içimde,Alevlendi acıma duygularım.
«Düşkünü yaşatacak,Uzaklara sürülenleri güçlü bir ulus yapacağım.Onları Siyon Dağında bugünden sonsuza dek ben yöneteceğim.»
Neden öyle hıçkıra hıçkıra ağlıyorsun şimdi?Doğuran kadın gibi neden acı çekiyorsun?Kralın olmadığı için mi,Öğütçün öldüğü için mi?
Doğuran kadın gibi ağrı çek, acıyla kıvran, ey Siyon halkı.Şimdi kentten çıkıp kırlarda konaklayacaksın.Babile gidecek,Orada özgürlüğe kavuşacaksın.RAB seni orada kurtaracak düşmanlarının elinden.
Büyük atalar onların atalarıdır. Mesih de bedence onlardandır. O her şeyin üzerinde hüküm süren, sonsuza dek övülecek Tanrıdır! Amin.
Kadın gebeydi. Doğum sancıları içinde kıvranıyor, feryat ediyordu.