«Kurbanlarınızın sayısı çokmuş,Bana ne?» diyor RAB,«Yakmalık koç sunularına,Besili hayvanların yağına doydum.Boğa, kuzu, teke kanı değil istediğim.
Anlamsız sunular getirmeyin artık.Buhurdan iğreniyorum.Kötülük dolu törenlere,Yeni Ay, Şabat Günü kutlamalarınaVe düzenlediğiniz toplantılara dayanamıyorum.
Neden bana Sabadan günnük,Uzak bir ülkeden güzel kokulu kamış getiriliyor?Yakmalık sunularınızı kabul etmiyorum,Kurbanlarınızdan hoşnut değilim.»
Bu halk için RAB diyor ki,«Gezip tozmayı pek sever,Ayaklarını dolaşmaktan esirgemezler.Bu yüzden RAB onlardan hoşnut değil,Şimdi anımsayacak suçlarını,Günahları için onları cezalandıracak.»
Sonra RAB bana, «Bu halkın iyiliği için yalvarma» dedi,
«Oruç tutsalar bile feryatlarına kulak vermeyeceğim. Yakmalık sunu, tahıl sunusu sunsalar bile kabul etmeyeceğim. Tersine, kılıçla, kıtlıkla, salgın hastalıkla yok edeceğim onları.»
Davarlarıyla, sığırlarıyla RABbi aramaya gidecekler,Ama bulamayacaklar.Çünkü RAB onlardan uzaklaştı.
RAB şöyle diyor:«İğreniyor, tiksiniyorum bayramlarınızdan,Hoşlanmıyorum dinsel toplantılarınızdan,
Yakmalık ve tahıl sunularınızıBana sunsanız bile kabul etmeyeceğim,Besili hayvanlarınızdan sunacağınızEsenlik sunularına dönüp bakmayacağım.