Başını kaldır da çevrene bir bak:Hepsi toplanmış sana geliyor.Ben RAB, varlığım hakkı için diyorum ki,Onların hepsi senin süsün olacak,Bir gelin gibi takınacaksın onları.
Yitirdiğini sandığın çocuklarının sesini yine duyacaksın:‹Burası bize dar geliyor,Yaşayacak bir yer ver bize› diyecekler.
O zaman içinden,‹Kim doğurdu bunları bana?› diyeceksin,‹Çocuklarımı yitirmiştim, doğuramıyordum.Sürgüne gönderilmiş, dışlanmıştım.Öyleyse bunları kim büyüttü?Yapayalnız kalmıştım,Nereden çıkıp geldi bunlar?»
Egemen RAB diyor ki,«Bakın, uluslara elimle işaret verdiğimde,Sancağımı yükselttiğimde halklara,Senin oğullarını kucaklarında getirecek,Kızlarını omuzlarında taşıyacaklar.
Çünkü RAB diyor ki,«Bakın, esenliği bir ırmak gibi,Ulusların servetini taşkın bir ırmak gibi ona akıtacağım.Ondan beslenecek, kucakta taşınacak,Dizleri üzerinde sallanacaksınız.
Uluslar kentin ışığında yürüyecekler. Dünya kralları servetlerini oraya getirecekler.