Yardım et bize yüce adın uğruna, ey bizi kurtaran Tanrı,Kurtar bizi adın uğruna, bağışla günahlarımızı!
Niçin uluslar, «Nerede onların Tanrısı?» diye konuşsun,Kullarının dökülen kanının öcünü alacağını bilsinler,Gözlerimizle bunu görelim!
Tutsakların iniltisi senin katına erişsin,Koru büyük gücünle ölüme mahkûm olanları.
Komşularımızın sana ettikleri hakaretiYedi kat iade et bağırlarına, ya Rab!
Bizler, kendi halkın, otlağının koyunlarıSonsuza dek şükredeceğiz sana,Kuşaklar boyunca övgülerini dilimizden düşürmeyeceğiz.
O gün RAB,«Sevdiğim bağ için ezgiler söyleyin» diyecek,
Oysa ben seni en iyi cinstenSeçme bir asma olarak dikmiştim.Nasıl oldu da yozlaşıp yabanıl asmaya döndün?
«Bir benzetme daha dinleyin: Toprak sahibi bir adam, bağ dikti, çevresini çitle çevirdi, üzüm sıkma çukuru kazdı, bir de bekçi kulesi yaptı. Sonra bağı bağcılara kiralayıp yolculuğa çıktı.
İsa onlara benzetmelerle konuşmaya başladı. «Adamın biri bağ dikti, çevresini çitle çevirdi, üzüm sıkmak için bir çukur kazdı, bir de bekçi kulesi yaptı. Sonra bağı bağcılara kiralayıp yolculuğa çıktı.
Mevsimi gelince bağın ürününden payına düşeni almak üzere bağcılara bir köle yolladı.
Bağcılar köleyi yakalayıp dövdü ve eli boş gönderdi.
Bağ sahibi bu kez onlara başka bir köle yolladı. Onu da başından yaralayıp aşağıladılar.
Birini daha yolladı, onu öldürdüler. Daha birçok köle yolladı. Kimini dövüp kimini öldürdüler.
«Bağ sahibinin yanında tek kişi kaldı, o da sevgili oğluydu. ‹Oğlumu sayarlar› diyerek bağcılara en son onu yolladı.
«Ama bağcılar birbirlerine, ‹Mirasçı budur, gelin onu öldürelim, miras bizim olur› dediler.
Böylece onu yakaladılar, öldürüp bağdan dışarı attılar.
«Bu durumda bağın sahibi ne yapacak? Gelip bağcıları yok edecek, bağı da başkalarına verecek.
İsa sözüne devam ederek halka şu benzetmeyi anlattı: «Adamın biri bağ dikti, bunu bağcılara kiralayıp uzun süre yolculuğa çıktı.