‹Hani sığındığınız kaya,Hani ilahlarınız nerede?› diyecek,
Gidin, seçtiğiniz ilahlara yakarın; sıkıntıya düştüğünüzde sizi onlar kurtarsın.»
Bunları yapıp gerçekleştiren,Kuşakları başlangıçtan beri çağıran kim?Ben RAB, ilkim; sonuncularla da yine Ben olacağım.»
Bütün uluslar bir araya gelsin, halklar toplansın.İçlerinden hangisi bunları bildirebilir,Olup bitenleri bize duyurabilir?Tanıklarını çağırıp haklı olduklarını kanıtlasınlar,Ötekiler de duyup, «Doğrudur» desinler.
Artakalan odundan kendine bir ilah,Oyma put yapar;Önünde yere kapanıp ona tapınır,«Beni kurtar, çünkü ilahım sensin» diye yakarır.
Böyleleri anlamaz, bilmez.Çünkü gözleri de zihinleri de öylesine kapalı ki,Görmez, anlamazlar.
Durup düşünmez, bilmez,Anlamazlar ki şöyle desinler:«Odunun bir kısmını yakıpAteşinde ekmek pişirdim, et kızartıp yedim.Artakalanından iğrenç bir şey mi yapayım?Bir odun parçasının önünde yere mi kapanayım?»
Kimisi bol keseden harcadığı altından,Terazide tarttığı gümüştenÜcret karşılığında kuyumcuya ilah yaptırır,Önünde yere kapanıp tapınır.
Onu omuzlayıp taşır, yerine koyar.Öylece durur put, yerinden kımıldamaz.Kendisine yakarana yanıt veremez,Onu sıkıntısından kurtaramaz.
Salatalık bostanındaki korkuluk gibidir putları,Konuşamazlar;Onları taşımak gerek, çünkü yürüyemezler.Onlardan korkmayın, zarar veremezler;İyilik de edemezler.»