«Ben senin kurtarışını bekliyorum, ya RAB.
Uluslar kendi kazdıkları kuyuya düştü,Ayakları gizledikleri ağa takıldı.
Göğün bir ucundan çıkar,Öbür ucuna döner,Hiçbir şey gizlenmez sıcaklığından.
«Yine de RAB size lütfetmeyi özlemle bekliyor,Size merhamet göstermek için harekete geçiyor.Çünkü RAB adil Tanrıdır.Ne mutlu Onu özlemle bekleyenlere!»
Çünkü yargıcımız RABdir;Yasamızı koyan RABdir,Kralımız RABdir, bizi O kurtaracak.
Ey Siyona müjde getiren,Yüksek dağa çık!Ey Yeruşalime müjde getiren,Yükselt sesini, bağır,Sesini yükselt, korkma.Yahuda kentlerine, «İşte, Tanrınız!» de. Ey Yeruşalime müjde getiren» ya da «Ey müjde getiren Siyon halkı, yüksek dağa çık! Ey müjde getiren Yeruşalim halkı».
«Yeruşalimle birlikte sevinin,Onu sevenler, hepiniz onun için coşun,Yeruşalim için yas tutanlar, onunla sevinçle coşun.
«Onları fidyeyle kurtaracağımÖlüler diyarının elinden,Ölümden fidyeyle kurtaracağım.Felaketin nerede, ey ölüm?Yıkıcılığın nerede, ey ölüler diyarı?Hiç pişmanlık duymayacağım.
Oğul'a iman edenin sonsuz yaşamı vardır. Ama Oğul'un sözünü dinlemeyen yaşamı görmeyecektir. Tanrı'nın gazabı böylesinin üzerinde kalır.
Bu çocuklar etten ve kandan oldukları için İsa, ölüm gücüne sahip olanı, yani İblisi, ölüm aracılığıyla etkisiz kılmak üzere onlarla aynı insan yapısını aldı.