Yoksulları yoldan saptırıyor,Ülkenin düşkünlerini gizlenmeye zorluyorlar.
Bakın, yoksullar çöldeki yaban eşekleri gibiYiyecek bulmak için erkenden işe çıkıyorlar,Çocuklarına yiyeceği kırlar sağlıyor.
Yemlerini tarlalardan topluyor,Kötülerin bağındaki artıkları eşeliyorlar.
Geceyi giysisiz, çıplak geçiriyorlar,Örtünecek şeyleri yok soğukta.
Dağlara yağan sağanaktan ıslanıyor,Sığınakları olmadığı için kayalara sarılıyorlar.
Çünkü güçleri tükenmişti,Bileklerinin gücü ne işime yarardı?
Yoksulluktan, açlıktan bitkindiler,Akşam çölde, ıssız çorak yerlerde kök kemiriyorlardı.
Çalılıklarda karapazı topluyor,Retem kökü yiyorlardı.
Toplumdan kovuluyorlardı,İnsanlar hırsızmışlar gibi onlara bağırıyordu.
Korkunç vadilerde, yerdeki deliklerde,Kaya kovuklarında yaşıyorlardı.
Çalıların arasında anırır,Çalı altında birbirine sokulurlardı.
Aptalların, adı sanı belirsiz insanların çocuklarıydılar,Ülkeden kovulmuşlardı.