Книга Eyüp Cтих 12 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Eyüp Eski Ahit

Eski Ahit

Tekvin

Çıkış

Levililer

Sayılar

Tesniye

Yeşu

Hakimler

Rut

1 Samuel

2 Samuel

1 Krallar

2 Krallar

1 Paralipomenon

2 Paralipomenon

Ezra

Nehemya

Esther

Eyüp

Zebur

Atasözleri

Eski Ahit'te Hazreti Süleyman'a yazılan kitap

Süleyman'ın Şarkısı

İşaya

Yeremya

Ağıtlar Kitabı

Hezekiel

Daniel

Hoşea

Yoel

Amos

Obadya

Yunus

Mika

Nahum

Habakkuk

Sefanya

Hagay

Zekeriya

Malaki

Yeni Ahit

Matta

Markos

Luke

Yuhanna

Resullerin işleri

Romalılar

1 Korintoslulara

2 Korintoslulara

Galatlar

Efesliler

Filipililer

Koloseliler

1 Selanikliler

2 Selanikliler

1 Timoteosa

2 Timoteosa

Titusa

Filimona

İbraniler

Yakub

1 Petrus

2 Petrus

1 Yuhanna

2 Yuhanna

3 Yuhanna

Yahuda

Vahiy

← Предыдущая

Eyüp

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Eyüp şöyle yanıtladı:

«Ne zamana dek beni üzecek,Sözlerinizle ezeceksiniz?

On kez oldu beni aşağılıyor,Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.

Yanlış yola sapmışsam,Bu benim suçum.

Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor,Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,

Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı,Beni ağıyla kuşattı.

«İşte, ‹Zorbalık bu!› diye haykırıyorum, ama yanıt yok,Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.

Yoluma set çekti, geçemiyorum,Yollarımı karanlığa boğdu.

Üzerimden onurumu soydu,Başımdaki tacı kaldırdı.

Her yandan yıktı beni, tükendim,Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.

Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor,Beni hasım sayıyor.

Orduları üstüme üstüme geliyor,Bana karşı rampalar yapıyor,Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.

Параллельные места

Eyüp 10:17

Eyüp 25:3

Eyüp 30:12

Bana karşı yeni tanıklar çıkarır,Öfkeni artırırsın.Orduların dalga dalga üzerime geliyor. Orduları sayılabilir mi?Işığı kimin üzerine doğmaz? Sağımdaki ayak takımı üzerime yürüyor,Ayaklarımı kaydırıyor,Bana karşı rampalar kuruyorlar.

«Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı,Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.

Akrabalarım uğramaz oldu,Yakın dostlarım beni unuttu.

Evimdeki konuklarla hizmetçilerBeni yabancı sayıyor,Garip oldum gözlerinde.

Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor,Dil döksem bile.

Soluğum karımı tiksindiriyor,Kardeşlerim benden iğreniyor.

Çocuklar bile beni küçümsüyor,Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.

Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor,Sevdiklerim yüz çeviriyor.

Bir deri bir kemiğe döndüm,Ölümün eşiğine geldim.

«Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın,Çünkü Tanrının eli vurdu bana.

Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor,Etime doymuyorsunuz?

«Keşke şimdi sözlerim yazılsa,Kitaba geçseydi,

Demir kalemle, kurşunlaSonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!