Kenan ülkesinde, bugün Hevron denilen Kiryat-Arbada öldü. İbrahim yas tutmak, ağlamak için Saranın ölüsünün başına gitti.
Sonra karısının ölüsünün başından kalkıp Hititlere,
«Ben aranızda konuk ve yabancıyım» dedi, «Bana mezar yapabileceğim bir toprak satın. Ölümü kaldırıp gömeyim.»
Hititler, «Efendim, bizi dinle» diye yanıtladılar, «Sen aramızda güçlü bir beysin. Ölünü mezarlarımızın en iyisine göm. Ölünü gömmen için kimse senden mezarını esirgemez.»
İbrahim, ülke halkı olan Hititlerin önünde eğilerek,
«Eğer ölümü gömmemi istiyorsanız, benim için Sohar oğlu Efrona ricada bulunun» dedi,
«Tarlasının dibindeki Makpela Mağarasını bana satsın. Fiyatı neyse huzurunuzda eksiksiz ödeyip orayı mezarlık yapacağım.»
Hititli Efron halkının arasında oturuyordu. Kent kapısında toplanan herkesin duyacağı biçimde,
«Hayır, efendim!» diye karşılık verdi, «Beni dinle, mağarayla birlikte tarlayı da sana veriyorum. Halkımın huzurunda onu sana veriyorum. Ölünü göm.»
İbrahim ülke halkının önünde eğildi.
Herkesin duyacağı biçimde Efrona, «Lütfen beni dinle» dedi, «Tarlanın parasını ödeyeyim. Parayı kabul et ki, ölümü oraya gömeyim.»
Efron, «Efendim, beni dinle» diye karşılık verdi, «Aramızda dört yüz şekel gümüşün sözü mü olur? Ölünü göm.»
İbrahim Efronun önerisini kabul etti. Efronun Hititlerin önünde sözünü ettiği dört yüz şekel gümüşü tüccarların ağırlık ölçülerine göre tarttı.
Böylece Efronun Mamre yakınında Makpeladaki tarlası, çevresindeki bütün ağaçlarla ve içindeki mağarayla birlikte, kent kapısında toplanan Hititlerin huzurunda İbrahimin mülkü kabul edildi.
İbrahim karısı Sarayı Kenan ülkesinde Mamreye -Hevrona- yakın Makpela Tarlasındaki mağaraya gömdü.
Hititler tarlayı içindeki mağarayla birlikte İbrahim'in mezarlık yeri olarak onayladılar.
Çadırını kurduğu arsayı Şekemin babası Hamorun oğullarından yüz parça gümüşefö aldı.
Sonra Yakup oğullarına şu buyrukları verdi: «Ben ölmek, halkıma kavuşmak üzereyim. Beni Kenan ülkesinde atalarımın yanına, Mamre yakınlarında Hititli Efronun tarlasındaki mağaraya, Makpela Tarlasındaki mağaraya gömün. İbrahim o mağarayı mezar yapmak üzere Hititli Efrondan tarlasıyla birlikte satın almıştı.
Böylece Yusuf babasını gömmeye gitti. Firavunun bütün görevlileri, sarayın ve Mısırın ileri gelenleri ona eşlik etti.
Yusufun bütün ailesi, kardeşleri, babasının ev halkı da onunla birlikteydi. Yalnız çocukları, davarlarla sığırları Goşende bıraktılar.
Arabalarla atlılar da onları izledi. Büyük bir alay oluşturdular.
Şeria Irmağının doğusunda Atat Harmanına varınca, yüksek sesle, acı acı ağıt yaktılar. Yusuf babası için yedi gün yas tuttu.
O bölgede yaşayan Kenanlılar, Atat Harmanındaki yası görünce, «Mısırlılar ne kadar hüzünlü yas tutuyor!» dediler. Bu yüzden, Şeria Irmağının doğusundaki bu yere Avel-Misrayim adı verildi. «Mısırlıların çayırı» anlamına gelir.
Yakupun oğulları, babalarının vermiş olduğu buyruğu tam tamına yerine getirdiler.
Onu Kenan ülkesine götürüp Mamre yakınlarında Makpela Tarlasındaki mağaraya gömdüler. O mağarayı mezar yapmak üzere tarlayla birlikte Hititli Efrondan İbrahim satın almıştı.
İsrailliler Mısırdan çıkarken Yusufun kemiklerini de yanlarında getirmişlerdi. Bunları Yakupun Şekemdeki tarlasına gömdüler. Yakup bu tarlayı Şekemin babası Hamorun torunlarından yüz parça gümüşe satın almıştı. Burası Yusuf soyundan gelenlerin mülkü oldu. ağırlığı ve değeri bilinmeyen bir para birimiydi.