Книга Tekvin Cтих 9 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Tekvin Eski Ahit

Eski Ahit

Tekvin

Çıkış

Levililer

Sayılar

Tesniye

Yeşu

Hakimler

Rut

1 Samuel

2 Samuel

1 Krallar

2 Krallar

1 Paralipomenon

2 Paralipomenon

Ezra

Nehemya

Esther

Eyüp

Zebur

Atasözleri

Eski Ahit'te Hazreti Süleyman'a yazılan kitap

Süleyman'ın Şarkısı

İşaya

Yeremya

Ağıtlar Kitabı

Hezekiel

Daniel

Hoşea

Yoel

Amos

Obadya

Yunus

Mika

Nahum

Habakkuk

Sefanya

Hagay

Zekeriya

Malaki

Yeni Ahit

Matta

Markos

Luke

Yuhanna

Resullerin işleri

Romalılar

1 Korintoslulara

2 Korintoslulara

Galatlar

Efesliler

Filipililer

Koloseliler

1 Selanikliler

2 Selanikliler

1 Timoteosa

2 Timoteosa

Titusa

Filimona

İbraniler

Yakub

1 Petrus

2 Petrus

1 Yuhanna

2 Yuhanna

3 Yuhanna

Yahuda

Vahiy

← Предыдущая

Tekvin

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50

Yakup Mısırda buğday olduğunu öğrenince, oğullarına, «Neden birbirinize bakıp duruyorsunuz?» dedi,

«Mısırda buğday olduğunu duydum. Gidin, satın alın ki, yaşayalım, yoksa öleceğiz.»

Böylece Yusufun on kardeşi buğday almak için Mısıra gittiler.

Ancak Yakup Yusufun kardeşi Benyamini onlarla birlikte göndermedi, çünkü oğlunun başına bir şey gelmesinden korkuyordu.

Buğday satın almaya gelenler arasında İsrailin oğulları da vardı. Çünkü Kenan ülkesinde de kıtlık hüküm sürüyordu.

Yusuf ülkenin yöneticisiydi, herkese o buğday satıyordu. Kardeşleri gelip onun önünde yere kapandılar.

Yusuf kardeşlerini görünce tanıdı. Ama onlara yabancı gibi davranarak sert konuştu: «Nereden geliyorsunuz?» «Kenan ülkesinden» diye yanıtladılar, «Yiyecek satın almaya geldik.»

Yusuf kardeşlerini tanıdıysa da kardeşleri onu tanımadılar.

Yusuf onlarla ilgili düşlerini anımsayarak, «Siz casussunuz» dedi, «Ülkenin zayıf noktalarını öğrenmeye geldiniz.»

Параллельные места

Tekvin 37:6

Tekvin 37:9

Yusuf, «Lütfen gördüğüm düşü dinleyin!» dedi, Yusuf bir düş daha görüp kardeşlerine anlattı. «Dinleyin, bir düş daha gördüm» dedi, «Güneş, ay ve on bir yıldız önümde eğildiler.»

«Aman, efendim» diye karşılık verdiler, «Biz kulların yalnızca yiyecek satın almaya geldik.

Hepimiz aynı babanın çocuklarıyız. Biz kulların dürüst insanlarız, casus değiliz.»

Yusuf, «Hayır!» dedi, «Siz ülkenin zayıf noktalarını öğrenmeye geldiniz.»

Kardeşleri, «Biz kulların on iki kardeşiz» dediler, «Hepimiz Kenan ülkesinde yaşayan aynı babanın çocuklarıyız. En küçüğümüz babamızın yanında kaldı, biri de kayboldu.»

Yusuf, «Söylediğim gibi» dedi, «Casussunuz siz.

Sizi sınayacağım. Firavunun başına ant içerim. Küçük kardeşiniz de gelmedikçe, buradan ayrılamazsınız.

Aranızdan birini gönderin, kardeşinizi getirsin. Geri kalanlarınız göz altına alınacak. Anlattıklarınız doğru mu, değil mi, sizi sınayacağız. Değilse, firavunun başına ant içerim ki casussunuz.»

Üç gün onları göz altında tuttu.

Üçüncü gün, «Bir koşulla canınızı bağışlarım» dedi, «Ben Tanrıdan korkarım.

Dürüst olduğunuzu kanıtlamak için, içinizden biri göz altında tutulduğunuz evde kalsın, ötekiler gidip aç kalan ailenize buğday götürsün.

Sonra küçük kardeşinizi bana getirin. Böylece anlattıklarınızın doğru olup olmadığı ortaya çıkar, ölümden kurtulursunuz.» Kabul ettiler.

Birbirlerine, «Besbelli kardeşimize yaptığımızın cezasını çekiyoruz» dediler, «Bize yalvardığında nasıl sıkıntı çektiğini gördük, ama dinlemedik. Bu sıkıntı onun için başımıza geldi.»

Ruben, «Çocuğa zarar vermeyin diye sizi uyarmadım mı?» dedi, «Ama dinlemediniz. İşte şimdi kanının hesabı soruluyor.»

Yusufun konuştuklarını anladığını farketmediler, çünkü onunla çevirmen aracılığıyla konuşuyorlardı.

Yusuf kardeşlerinden ayrılıp ağlamaya başladı. Sonra dönüp onlarla konuştu. Aralarından Şimonu alarak ötekilerin gözleri önünde bağladı.

Sonra torbalarına buğday doldurulmasını, paralarının torbalarına geri konulmasını, yol için kendilerine azık verilmesini buyurdu. Bunlar yapıldıktan sonra

buğdayları eşeklerine yükleyip oradan ayrıldılar.

Konakladıkları yerde içlerinden biri eşeğine yem vermek için torbasını açınca parasını gördü. Para torbanın ağzına konmuştu.

Kardeşlerine, «Paramı geri vermişler» diye seslendi, «İşte torbamda!» Yürekleri yerinden oynadı. Titreyerek birbirlerine, «Tanrının bize bu yaptığı nedir?» dediler.

Kenan ülkesine, babaları Yakupun yanına varınca, başlarına gelenleri ona anlattılar:

«Mısırın yöneticisi bizimle sert konuştu. Bize casusmuşuz gibi davrandı.

Ona, ‹Biz dürüst insanlarız› dedik, ‹Casus değiliz.

Hepimiz aynı babanın çocuklarıyız. On iki kardeşiz; biri kayboldu, en küçüğü de Kenan ülkesinde, babamızın yanında.›

«Ülkenin yöneticisi, ‹Dürüst olduğunuzu şöyle anlayabilirim› dedi, ‹Kardeşlerinizden birini yanımda bırakın, buğdayı alıp aç kalan ailelerinize götürün.

Küçük kardeşinizi de bana getirin. O zaman casus olmadığınızı, dürüst insanlar olduğunuzu anlar, kardeşinizi size geri veririm. Ülkede ticaret yapabilirsiniz.»

Torbalarını boşaltınca, hepsi para kesesini torbasında buldu. Para keselerini görünce hem kendileri hem babaları korkuya kapıldı.

Yakup, «Beni çocuklarımdan yoksun bırakıyorsunuz» dedi, «Yusuf yok, Şimon yok. Şimdi de Benyamini götürmek istiyorsunuz. Sıkıntıyı çeken hep benim.»

Ruben babasına, «Benyamini geri getirmezsem, iki oğlumu öldür» dedi, «Onu bana teslim et, ben sana geri getireceğim.»

Ama Yakup, «Oğlumu sizinle göndermeyeceğim» dedi, «Çünkü kardeşi öldü, yalnız o kaldı. Yolda ona bir zarar gelirse, bu acıyla ak saçlı başımı ölüler diyarına götürürsünüz.»

← Предыдущая

Tekvin

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50

Выбор основного перевода