Kardeşleri, «Biz kulların on iki kardeşiz» dediler, «Hepimiz Kenan ülkesinde yaşayan aynı babanın çocuklarıyız. En küçüğümüz babamızın yanında kaldı, biri de kayboldu.»
Yakup, «Beni çocuklarımdan yoksun bırakıyorsunuz» dedi, «Yusuf yok, Şimon yok. Şimdi de Benyamini götürmek istiyorsunuz. Sıkıntıyı çeken hep benim.»
RAB diyor ki,«Ramada bir ses duyuldu,Ağlayış ve acı feryat sesleri!Çocukları için ağlayan Rahel avutulmak istemiyor.Çünkü onlar yok artık!»