Suların yüzeyine sınır çizerIşıkla karanlığın ayrıldığı yerde.
«Denizin ardından kapıları kim kapadı,Ana rahminden fışkırdığı zaman;
Sınırını koyduğum,Kapılarıyla sürgülerini yerleştirdiğim,
‹Buraya kadar gelip öteye geçmeyeceksin,Gururlu dalgaların şurada duracak› dediğim zaman?
Sığınağım sensin,Beni sıkıntıdan korur,Çevremi kurtuluş ilahileriyle kuşatırsın. Sela
Halkını eziyorlar, ya RAB,Kendi halkına eziyet ediyorlar.
Benden korkman gerekmez mi?» diyor RAB,«Huzurumda titremen gerekmez mi?Ben ki, sonsuza dek geçerli bir kurallaDenize sınır olarak kumu koydum.Deniz sınırı geçemez;Dalgalar kabarsa da üstün gelemez,Kükrese de sınırı aşamaz.
Ne var ki, göklerin çok önceden Tanrının sözüyle var olduğunu, yerin sudan ve su aracılığıyla şekillendiğini bile bile unutuyorlar.