Evlerine ev, tarlalarına tarla katanların vay haline!Oturacak yer kalmadı,Ülkede bir tek siz oturuyorsunuz.
RABbin öfkesi yüzünden kimse yaşamayacak orada,Büsbütün ıssız kalacak.Her geçen, Babilin aldığı yaraları görünce şaşacak,Hayrete düşecek.
Düşküne, yoksula haksızlık eder,Soygunculuk eder,Rehini geri vermez.Putlara bel bağlar,İğrenç şeyler yapar.
Her sunağın yanına,Rehin alınan giysilerin üzerine uzanır,Tanrılarının TapınağındaCeza karşılığı alınan şarabı içerler.
O gün sizinle alay edecekler.Sizin için şu acıklı ezgiyi söyleyecekler:‹Büsbütün mahvolduk!RAB halkımızın varını yoğunu başkalarına bölüştürüyor,Topraklarımızı hainlere dağıtıyor.»
Kan dökerek kentler kuranın,Zorbalıkla beldeler yapanın vay haline!
Bunun üzerine RABbin meleği, «Ey Her Şeye Egemen RAB, yetmiş yıldır öfkelendiğin Yeruşalimden ve Yahuda kentlerinden sevecenliğini ne zamana dek esirgeyeceksin?» dedi.
Zengin olmak isteyenler ayartılıp tuzağa düşerler, insanı çöküşe ve yıkıma götüren birçok saçma ve zararlı arzulara kapılırlar.