Giriş kapısına nöbetçi seçilenlerin toplamı 212ydi. Bunlar, köylerinde bağlı oldukları soy kütüğüne yazılıdır. Davutla Bilici Samuel tarafından bu göreve atanmışlardı.
Tanrının Antlaşma Sandığını getirip Davutun bu amaçla kurduğu çadırın içine koydular. Tanrıya yakmalık sunular ve esenlik sunuları sundular.
Davut yakmalık sunuları ve esenlik sunularını sunmayı bitirince, RABbin adıyla halkı kutsadı.
Ardından erkek, kadın her İsrailliye birer somun ekmekle birer hurma ve üzüm pestili dağıttı.
Bunların önderi Asaf, yardımcısı Zekeriyaydı. Öbürleri Yeiel, Şemiramot, Yehiel, Mattitya, Eliav, Benaya, Ovet-Edom ve Yeieldi. Bunlar çenk ve lir, Asaf yüksek sesli zil,
Kâhin Benaya ile Yahaziel de Tanrının Antlaşma Sandığı önünde sürekli borazan çalacaklardı.
O gün Davut RABbe şükretme işini ilk kez Asafla kardeşlerine verdi.
Onu ezgilerle, ilahilerle övün,Bütün harikalarını anlatın!
Kutsal adıyla övünün,Sevinsin RABbe yönelenler!
RABbe ve Onun gücüne bakın,Durmadan Onun yüzünü arayın!
Ey sizler, kulu İsrailin soyu,Seçtiği Yakupoğulları,Onun yaptığı harikaları,Olağanüstü işleriniVe ağzından çıkan yargıları anımsayın!
Tanrımız RAB Odur,Yargıları bütün yeryüzünü kapsar.
Onun antlaşmasını,Bin kuşak için verdiği sözü,İbrahimle yaptığı antlaşmayı,İshak için içtiği andı sonsuza dek anımsayın.
«Hakkınıza düşen mülk olarakKenan ülkesini size vereceğim» diyerek,Bunu Yakup için bir kural,İsraille sonsuza dek geçerli bir antlaşma yaptı.
O zaman bir avuç insandınız,Sayıca az ve ülkeye yabancıydınız.