Lea hamile kalıp bir erkek çocuk doğurdu. Adını Ruben koydu. «Çünkü RAB mutsuzluğumu gördü» dedi, «Kuşkusuz artık kocam beni sever.»
İsrail o bölgede yaşarken Ruben babasının cariyesi Bilhayla yattı. İsrail bunu duyunca çok kızdı. «Bunu duydu».
Sonra Yusufu kutsayarak şöyle dedi: «Atalarım İbrahimin, İshakın hizmet ettiği,Bugüne dek yaşamım boyunca bana çobanlık eden Tanrı,
Beni bütün kötülüklerden kurtaran melek bu gençleri kutsasın!Adım ve atalarım İbrahimle İshakın adları bu gençlerle yaşasın!Yeryüzünde çoğaldıkça çoğalsınlar.»
Yusuf, babasının sağ elini Efrayimin başına koyduğunu görünce, bundan hoşlanmadı. Babasının elini Efrayimin başından kaldırıp Manaşşenin başına koymak istedi.
«Baba, öyle değil» dedi, «İlkin Manaşşe doğdu. Sağ elini onun başına koy.»
Ancak babası bunu istemedi. «Biliyorum oğlum, biliyorum» dedi, «Manaşşe de büyük bir halk olacak. Ama küçük kardeşi daha büyük bir halk olacak, soyundan birçok ulus doğacak.»
O gün onları kutsayarak şöyle dedi: «İsrailliler, ‹Tanrı seni Efrayim ve Manaşşe gibi yapsın›Diyerek sizin adınızla kutsayacaklar.» Böylece Yakup Efrayimi Manaşşenin önüne geçirdi.
İsrail Yusufa, «Ben ölmek üzereyim» dedi, «Tanrı sizinle olacak. Sizi atalarınızın toprağına geri götürecek.
Sana kardeşlerinden bir pay fazla veriyorum; onu Amorlular'dan kılıcımla, yayımla aldım.»
«Ruben, sen benim ilk oğlum, gücümsün,Kudretimin ilk ürünüsün,Saygı ve güç bakımından en üstünsün.
Ama su gibi oynaksın,Üstün olmayacaksın artık.Çünkü babanın yatağına giripOnu kirlettin.Döşeğimi rezil ettin.