Sonra Tanrı Avimelekle Şekem halkını birbirine düşürdü; halk Avimeleke başkaldırdı.
Delila, «Şimşon, Filistliler geldi!» dedi. Şimşon uyandı ve, «Her zamanki gibi kalkıp silkinirim» diye düşündü. RABbin kendisinden ayrıldığını bilmiyordu.
Ertesi gün Tanrının gönderdiği kötü bir ruh Saulun üzerine güçlü bir biçimde indi. Saul evinde sayıklamaya başladı. Davut her zamanki gibi yine lir çalıyordu. Saulun elinde bir mızrak vardı.
Saul Davuttan korkuyordu. Çünkü RAB Davutlaydı, oysa kendisinden ayrılmıştı.
Bir gün Saul, mızrağı elinde evinde oturuyor, Davut da lir çalıyordu. Derken RABbin gönderdiği kötü bir ruh Saulu yakaladı.
Samuel Saula, «Neden beni çağırtıp rahatsız ettin?» dedi. Saul, «Büyük sıkıntı içindeyim» diye yanıtladı, «Filistliler bana karşı savaşıyor ve Tanrı da beni terk etti. Artık bana ne peygamberler aracılığıyla, ne de düşlerle yanıt veriyor. Bu yüzden, ne yapmam gerektiğini bana bildirmen için seni çağırttım.»
Samuel, «RAB seni terk edip sana düşman olduğuna göre, neden bana danışıyorsun?» dedi,