Тазалыгъым саялы сакълап туражакъсан мени, Оьзюнгню алдынга салып къояжакъсан гьар даимге мени.
Яманлыкъны гёрюп ярамагъыз чы, гьей Раббибизни сюегенлер! Оьзюню халкъларыны жанларын аяп сакълап турар, къылыкъсызланы къолундан да азат этер Ол.
Раббимдир якълайгъан мени, гьеч къоркъмасман дагъы мен: не этип болур инсан магъа?
Раббимдир кёмекчим мени: уьстюнлю кюйде къарарман душманларыма мен.
Шоллукъда, биз инамлы кюйде булай айтабыз: Раббим – мени Кёмекчим, мен бир затдан да къоркъмайман. Магъа адам не этер?!