Темир таягъынг булан оланы токътатарсан, чыны сукарадай оланы хум-хуватын чыгъарып къоярсан“».
Дуа этеген заманда, Иса, оланы къоюп, кёкге гётериле.
Бу сёзлени айтып битгендокъ, Иса оланы гёз алдында кёкге гётериле ва Ону бир булут алып гете.
Элчилер оьрге багъып Ону кёкге чыгъагъан кююне къарап турагъанда, оланы алдына бирден акъ опуракълар гийген эки адам гелип токътай.
Олар: – Гьей галилеялылар! Мунда кёкге къарап негер токътагъансыз? Сизин яныгъыздан кёкге гётерилген бу Иса, сиз гёреген кюйде кёкге нечик гётерилди буса, шолай къайтып да гележек, – дейлер.
Бары да душманларын аякъ тюбюне салып янчгъынча, О гьакимлик этмеге герек болажакъ.
Исагъа иман салагъан бир адамны таныйман. Он дёрт йыл алда о уьчюнчю кёкге гётерилген эди. О къаркъарасындамы эди яда къаркъарасындан тышдамы эди, мен билмеймен, Аллагь буса биле.
Буюргъан бары затларымны ахырына ерли кютюп, уьстюнлюкню алгъан адамгъа Мен халкъланы уьстюндеги гьакимликни бережекмен. Мен шолай гьакимликни Оьзюмню Атамдан алдым. Шо халкъланы О къолунда темир таягъы да булан сакълажакъ – оланы, чыны савутланы йимик, уватып хум-хуватын чыгъаражакъ! Уьстюн гелгенге тангчолпанны да бережекмен.