Ташгъындай алып гетип къаласан Сен оланы. Олар бир тюш йимикдир, эртен оьсюп, эртен чечекленип, яшылланып, ахшам буса тамурундан юлкъунуп, къуруп къалагъан бир от йимикдир.
Иса олагъа: – Гьей имандан языкълар, мунча неге къоркъасыз? – дей. Сонг туруп, елни ва кёлню гьалекленгенин токътата. Бир шыплыкъ болуп къала.
Иса, шоссагьат къолун узатып, Петерни тутуп, огъар: – Гьей имандан языкъ! Неге шеклик этдинг? – деп сорай.
Якъчылары не айтагъанны билип, Иса олагъа булай дей: – Гьей имандан языкълар! Экмеклени гелтирмегенигизни гьакъында неге сёйлейсиз?