– Сиз не тилейгенигизни билмейсиз. Башыма тюшежек азаплардан Мен оьтежек йимик, сиз де оьтюп болурмусуз? – деп сорай Иса олагъа.
Мен Оьзюмден бир зат да этип болмайман. Эшитгеним йимик дуван этемен. Мени дуваным да адилли дувандыр. Неге тюгюл де, Мен Оьзюм сюйгенни тюгюл, янгыз Мени йиберген Атамны сюйгенин кютмеге къарайман.
Неге тюгюл де, Мен кёклерден Оьзюм сюйгенни этмек учун тюгюл, Мени йиберген Атам сюйгенни этмек учун гелгенмен.
Аллагь берген Ругь сизин къайтып къоркъув булан яшайгъан къуллар этмеди, герти Аллагьны авлетлери болмагъа ихтияр берди. Аллагьны Ругьундан таба биз Аллагьгъа «Абба», демек «Атабыз» дейбиз.
Сиз Аллагьны авлетлерисиз! Шо саялы Аллагь Оьзюню авлетлерини юреклеринде Уланыны Ругьун ерлешдирди. Шо Ругь Аллагьгъа: «Абба! Атам!» – деп айта.