Эгер о, яман хыяллы бир къул болуп чыгъып, оьз-оьзюне: «Есим тез гелмежек», – деп,
амма бу дюньяны къайгъысы, байлыкъгъа дамагькарлыкъ ва башгъа хыяллар оларда ону сёндюре, о да тюшюм гелтирмей.
Эгер шо къул оьз-оьзюне: «Есим тез гелмежек», – деп айтып, къулланы ва къаравашланы тюймеге, оьзю буса ашап-ичип, эсирип айланса,
Нугь гемеге минген гюнге ерли инсанлар ашап, ичип, къатын алып, эрге барып тургъанлар, сонг сув алып, оланы барын да дагъытгъан.
Инсанлар: «Парахатбыз ва аманбыз», – деп сёйлеп турагъанда, яш табагъан къатын хапарсыздан, заманы етип авруйгъанда йимик, олагъа да шолай хапарсыздан балагь гелип къалажакъ. Шо заман оланы бириси де ондан къачып къутулмажакъ.
Шогъар гёре, кёплер йимик, юхлап турмайыкъ. Айыкъ кюйде ва гьазир болуп туругъуз.