Къылыкъсызланы яманлыгъы битип къалсын дагъы, муъминни буса беклешдирип къой дагъы, неге тюгюл де Сен юреклени де, гьакъылланы да сынап къарайсандыр, адилли Аллагьым.
Раббибиз алты затны гёрюп ярамайдыр, пислик де Ону учун еттинчисидир:
Инсангъа оьзю тутгъан ёлу тюз болуп гёрюнер, амма Раббибиз юреклени сынап къарар.
Шолай этмесенг: «Муна, мен шону билмей эдим», – деп айтажакъсан чы. Амма бизин сынайгъан Аллагь гертини биледир, О сени юрегингдегингни гёредир.
Сиз де шолай: тышдан къарагъанда, адамлагъа муъмин гишилер йимик гёрюнесиз, ичигиз буса экиюзлюлюкден ва гюнагьдан толуп тура.
Тек о дагъы да мекенлешдирме сююп, Исагъа: – Мени ювугъум кимдир? – деп сорай.
Оьзлени муъмин болгъанына инанып, башгъаланы тёбен гёреген биревлеге Иса булай бир масал айта:
Сонг олар дуа этип: – Я Рабби! Гьар кимни юрегинде не барны Сен билесен. Бу экевню Сен къайсын сайлагъанынгны бизге гёрсет.