Шо заман Мен, Пача, онг ягъымдагъылагъа булай айтажакъман: «Гьей, Атам сизге рагьмусун гёрсетди! Дюнья яралгъандан берли сизин учун кёклерде гьазирлеген пачалыкъгъа ес болугъуз.
Мен олагъа: «Гертисин сёйлеймен сизге: буланы сиз Мени инг амалсыз якъчыларымдан бирине этгенигиз саялы Магъа этген боласыз», – деп жавап бережекмен.
Шону эшитген сонг, Иса огъар: – Сагъа дагъы да бир зат етишмей: бар чакъы малынгны сатып, пакъырлагъа уьлеш. Шо заман кёклерде сени хазналарынг болур. Сонг гел, Мени артыма тюш! – дей.
Олар тирилежеклер. Яхшылыкъ этгенлер, тирилип, даимлик яшав алажакълар. Яманлыкъ этгенлер буса, тирилип, Аллагьны жазасын алажакълар.
Мен тахны алдында токътагъан гиччи ва уллу оьлюлени гёрдюм. Китаплар ачылгъан эди ва бирдагъы бир китап – яшав китабы – ачылгъан эди. Оьлюлеге, китапларда язылгъан затлагъа асасланып, гьар кимге оьзю этген ишлеге гёре дуван этиле эди.