Чыдамлы кюйде токътап, Раббибизге умут этип тур. Ишинде уьстюн чыкъгъанлагъа да, яман хыяллы адамлагъа да гюнчюлюк этме.
Гьакъыллылар йимик, авамлар да, гьакъылсызлар да оьлюп, мюлкюн оьзгелеге къоюп гетегенин гьар ким де гёрюп тура.
Амма жанымны ахыратдан азат этип, мени къабул этип къояр Аллагь.
Лап дагъытып къояжакъ шо затлар саялы Аллагь сени. Савланы арасындан тамурунг булан юлкъуп йиберип, алып атып къояжакъ яшайгъан ерингден сени.
«Аллагьны беклик деп гьисапламайлы, оьзюню кёп байлыгъына умут да этип, яман ишлеринде беклешип тургъан инсандыр бу».
Сиз бир ойлашып къарагъыз, сиз чи яшавугъуз тангалагъа нечик болажагъын да билмейсиз. Яшавугъуз недир? О чу бираз замангъа чыгъып гёрюнюп, сонг ёкъ болуп, яйылып къалагъан бир булут йимик затдыр.
Гьар инсан бир керен оьлюп, ондан сонг къыяматгюн дуванны алдында токътамагъа герек деп токъташдырылгъан.