Халкъны гёргенде, Иса тавгъа чыгъып олтура. Ону янына якъчылары геле.
Зайтун тавда янгыз олтуруп турагъанда, Исаны янына якъчылары гелелер. Олар: – Шо къачан болажагъын айт чы бизге. Сени гелмеклигингни де, ахыр заманны да гёрсетеген не аламат болажакъ? – деп сорайлар.
Иса тавгъа оьрлене ва Оьзю танглагъанланы янына чакъыра. Олар да Ону янына гелелер.
Иса, уьйден чыгъып, гьар заман барагъан кюйде Зайтун Тавгъа бара. Ону арты булан якъчылары да бара.
Адамлар артындан гелип, Оьзюн гюч булан пача этмеге сюегенин билгенде, Иса янгыз дагъы да къайтып тавгъа чыгъа.