Ягьудилер огъар: – Тувмадан гюнагьгъа да батып, гьали сен бизин уьйретмеге къараймысан? – деп жавап берип, ону синагогдан къувалап чыгъаралар.
Олар бу адамны синагогдан къувалагъанны эшитип ва ону излеп табып, Иса огъар: – Сен Инсанны Уланына иман саламысан? – деп сорай.
– Бийим! Магъа О Ким экенин айт, мен де Огъар иман саларман, – дей о.
– Сен Ону гёрдюнг, гьали сени булан сёйлеп турагъан да Одур, – дей Иса огъар.
– Я Рабби, иман саламан, – деп, сужда эте о.
Мен къапуман. Ким Менден таба оьтюп гирсе, о къутулар. О къапудан гирер, чыгъар ва оьзюне отлав табар.
Мени бу сиривден къайры башгъа къойларым да бар. Мен оланы да гелтирме герекмен. Олар Мени тавушума тынглажакъ ва бир сирив, бир къойчу болажакъ!
Мени къойларым тавушума тынглай, Мен оланы таныйман, олар да Мени артыма тюше.
– Мариям! – дей Иса огъар. Мариям да Огъар багъып ягьудиче: – Раббуни! – дей. (Бу да «Устаз» демекдир.)
Ону къонушуну артына чыгъайыкъ чы ва Ону хорлугъуна ортакъчы болайыкъ чы.