Шолайлыкъда, оланы емишине къарап таныжакъсыз.
Магъа: «Я Раббим! Я Раббим!» – дейген гьар ким Аллагьны гьакимлигини тюбюне тюшмежек. Онда янгыз кёклердеги Атамны сюегенин этегенлер болажакълар.
Шо заман Мен де олагъа: «Мен сизин бир заманда да танымай эдим. Менден ари тайыгъыз, сиз барыгъыз да яманлыкъ этегенлерсиз!» – деп тувра айтажакъман.
Олар тышдан дин юрютеген болуп гёрюнюп, ичинден ону гючюн инкар этежеклер. Бу жура адамлардан арекде тур.
Шо къатынгишилер даим не зат буса да бир затны уьйренмеге къарайлар, тек гьакъ гертиликни англайгъан даражагъа етишмеге чи болмайлар.
Яннес ва Ямбрес нечик Мусагъа къаршы чыгъып турду буса, бу гьакъылдан тайышгъан, ялгъан иманы булангъы адамлар да шолай гьакъ гертиликге къаршы чыгъалар.
«Мен Ону таныйман», – деп де айтып, Ону буйрукъларын кютмейген гиши – ялгъанчы ва онда гьакъ гертилик ёкъ.