Ибрайимни чатырдан къыргъа чыгъарып, Раббибиз огъар: – Кёкге къара, юлдузланы бир санап къара: шоланы санап боламысан? Сени наслуларынг да шончакъы болажакъ! – дей.
Иман буса умут булан гёзлейген, тек гьалиге гёрюп болмайгъан затларыбызгъа инамлыкъдыр.